اولین کفش درسا

قربون اون گامهاي كوچولوت كه تازگيها روكش دار شدند. ديروزعصربرات يه جفت كفش خوشگل خريديم كه بتوني بيرون ازخونه هم راه بري. يه جفت كفش سايز19! فداي سايزپات. جنسش ازكتانه و چندتا عكس عروسكي هم روش داره. اونقدر ذوق داشتي كه دست من و باباحمزه رو گرفتي وشروع كردي به راه رفتن. وقتي راه ميرفتي فقط به كفشات نگاه ميكردي. راه رفتن شده بود عينهو پنگوئن! تومسير به ويترين مغازه ها ميچسبيدي و هر آشغالي كه روي زمين ميديدي مي خواستي برداري. كوچولوي نازنين من! تو نمي دوني وقتي كه داري راه ميري به نظرخودت فقط داري راه ميري اما ازنظر من داري گام به گام به استقلال نزديك ميشي. باهرقدمت دل من جابجاميشه. كوچولوي عزيز! نازگل مادر! تو بااين قدمها داري مسير سرنوشتت رو طي ميكني سرنوشتي كه هيچكس بجز خدا ازش باخبرنيست. اميدوارم خود خدا توي اين راه پرفراز ونشيب پشتيبان توباشه.