بدون عنوان

وای وای وای ازدست این دختر بلای شکمو!

یعنی فقط مونده دست وپاهای مارو بخوره.ماشااله از وقتی غذای کمکیش رو شروع کردم انگار دنیا روبهش دادن ازسوپ وفرنی گرفته تا انواع واقسام میوه وآبمیوه رو اونقدر بااشتها میخوره که همه به ذوق میان و میگن کاش ماهم یه ذره بخوریم ببینیم چه مزه ایه.

تازگیا خزیدن باسینه وآرنج رو هم یاد گرفته. باچنان تلاشی خودش روبه سفره میرسونه که فکر میکنی تا حالا هیچی نخورده.

خلاصه روز به روز داره یه شیرینکاری جدید در میاره و مارو حسابی مشغول کرده.فقط یه کم بیقرار شده وهمه چیز رو به لثه هاش میکشه که البته همه میگن از نشونه های دندون درآوردنه.

پناه بر خدا...دنبال کردن سیر تکاملی که یک نوزاد باید طی کنه تا به یک آدمیزاد کامل تبدیل بشه خیلی جذاب وجالبه.

بااین وضعیت هر چی پیش میریم بیشتر میفهمم که مادرم چه زحماتی رو متحمل شده تا من به این سن برسم واین باعث میشه بیشترقدرش رو بدونم. همونطور که ازقدیم گفتن: تامادر نشوی قدر مادر ندانی!